´t Amsterdammertje*

Over teamwork, vriendschap, rust en structuur

In een prachtige monumentale oud-Hollandse boerderij in Loenen aan de Vecht ontmoeten we André Gerrits. Trotse chef en mede eigenaar van het met Michelinster bekroonde restaurant ´t Amsterdammertje. Helemaal in zijn eigen stijl. De muziek staat hier iets harder. Tafels staan dichter bij elkaar, in de hoek ligt hond Joop (op ons verzoek) en het personeel loopt in hippe getailleerde bloesjes. ´Ik kan geen restaurant voor iedereen zijn weet ik nu. Als ik me hier niet goed voel hoe kunnen gasten zich hier dan in hemelsnaam goed voelen?´

Temperament

´Meestal als iemand zegt mag ik even met je praten gaat het om opslag of ontslag. Dit keer was het een medewerkster die me een piercing in haar lip liet zien. Hoe kun je iemand zoiets verbieden als je zelf ook tatoeages hebt?´, vraagt André me zonder het antwoord af te wachten. ´Onlangs kreeg ik zelf een opmerking over mijn tatoeages van één van onze gasten. Hij vond het niet gepast in een sterrenrestaurant. Het liefst had ik hem gezegd dat ik zijn gele trui ook niet vind kunnen maar nu ik veertig ben reageer ik minder heftig en kan ik het meer loslaten. Je kunt niet voor iedereen goed doen´.

Teamwork

Behalve dan voor zijn team. ´Ondernemen of vooral wat we hier doen is teamwork. Ik weet bijvoorbeeld alles van die rooie daar´, wijst André lachend. ´En bedrijfsleider Jouke is ook veel meer dan alleen een personeelslid van mij. Dat is gewoon een vriend geworden. Ik weet alles van zijn kinderen, weet alles van zijn vrouw. Dan krijg je een andere band. Op deze manier is het werken veel leuker samen. Dat is veel meer van deze tijd. Ik kan dit niet zonder goed personeel´.

Met rechts sla je, met links streel je

´Ik ben ook niet makkelijk hoor want als ze niet doen wat ik wil dan scheld ik ze ook helemaal de tering. Maar als ze stront hebben thuis dan sta ik altijd voor ze klaar en andersom. Mijn vader overleed na een ziekbed. Dat zijn dan wel momenten dat je niet in de zaak kunt zijn. Dan staan die gasten wel klaar. De balans is belangrijk. Met rechts sla je, met links streel je. Als dat in evenwicht is, is het OK. Daar moet je wat langer voor ondernomen hebben. Daar moet je wat levenservaring voor hebben, moet je wat voor meegemaakt hebben in je leven.´

Vriendschap

Vriendschap als geheim tot succes. Het klinkt zo eenvoudig maar het moet bij je passen. Bij André gaat het vanzelf. Zo kom je, als je in Loenen aan de Vecht bent, langs de kerk het bruggetje over bij Landgoed Vrederijk. Een prachtig landgoed van maar liefst 30 hectare. Na het overlijden van de tuinman sloeg de eigenaar alle plannen af. ´Hij komt al jaren bij ons eten maar is niet iemand die het achterste van zijn tong laat zien. Ik zit elke week met hem aan de koffie, we praten over het leven en mogen er nu ingredienten verbouwen voor in het restaurant. Veel van onze gerechtjes komen nu letterlijk helemaal uit onze eigen tuin die we onderhouden met lokale vrijwilligers!´

Ook zijn nieuwste succesvolle onderneming Inspiced by André, catering op lokatie met een betoverend sterrensausje, komt voort uit een hechte vriendschap. In plaats van een tweede zaak openen besluit André met goede vriend en eigenaar Rutger van NoName-group een catering organisatie te starten op hoog culinair niveau. ´Ik kan mezelf wel een keer of tien per jaar vrijmaken van de zaak maar niet meer. Met Inspiced kan ik toch meer doen en er af en toe uit, zonder dat het ten koste gaat van het restaurant.´

Rust en structuur 

Toen Geneviève en hij begonnen met ’t Amsterdammertje hebben ze duidelijke afspraken gemaakt over de thuissituatie. Ondanks de professionele drukte moet er rust en structuur zijn voor zichzelf maar ook voor de kinderen: hun twee (half)bloedjes van zonen Senna en Jayden. André herkent vooral veel van zichzelf in de jongste. `De Gerritsen zijn strevers´, zegt hij erover. ´Jayden zegt nu al dat hij het restaurant wel wil overnemen. De oudste, Senna, is juist heel atletisch. Een heel succesvol sprinter. Serieuzer dan zijn jonge broer met ook nog eens een enorm tekentalent´.

De Gerritsen zijn strevers: als ik geen chef was, was ik profvoetballer geworden

 ´Je kan niet altijd 100 procent gasgeven ook al ben je een strever. Dat houdt je niet lang vol. Je ziet heel veel mensen die heel hard komen en in een keer dan boem van de aardbodem zijn verdwenen. Ook thuis geldt: we doen het samen. Iedereen heeft zijn taak´.

Lang gekoesterde wens

Zeker belangrijk nu een lang gekoesterde wens is uitgekomen: Joop, een flinke mahonie bruine bordeaux pup die met twee kampioenen van ouders nog heel veel flinker wordt. ´Zijn vader weegt bijna 70 kilo. Alles wat Joop doet is lomp. Als hij gaat slapen gaat hij niet liggen maar hij valt. Het is een monster maar een enorme goedzak´, lacht Andre zichtbaar blij met zijn nieuwe teammember. ´Hij brengt zoveel blijdschap en ontspanning. Tijdens het wandelen kom ik helemaal tot rust en als ik ’s nachts alleen thuiskom na het werk staat Joop me op te wachten ´.

Joop ligt intussen nog altijd onverstoorbaar kalm in de hoek als hij nu toch echt ergens anders moet gaan liggen. Het is tijd voor de lunch in het restaurant! Langzaam trekt hij een wenkbrauw op maar is duidelijk niet van plan gelijk gehoor te geven aan het verzoek. Een Bordeaux hond heeft geen haast maar als André hem toespreekt komt hij dan toch langzaam in beweging en laat hij zich met zijn hele gewicht boem, in de andere hoek vallen.

En zeg nou zelf, als Joop zich hier niet goed voelt, hoe kan André zich hier dan goed voelen…

Met lieve groeten,