Algarve, wat ben je mooi

Het waren dit soort beelden van grillige rotsformaties en ruige kustlijnen die ons verleidden om voor de Algarve te kiezen. Plaatjes van azuurblauw water, dat in woeste golven tegen de rode en goudgele kalkrotsen klettert  Stijle wandelpaadjes die je brengen naar ultieme plekjes voor dromerige vergezichten, en eenvoudige gerechtjes bereid met verse vis uit de zee. Zucht, ik wil nu al terug en we zijn nog niet eens geweest…

Plano de ação

Het plan de campagne is snel gemaakt! We vliegen naar Faro want van daaruit blijkt de hele kust binnen handbereik. Binnen anderhalf uur kunnen we al bij de Cabo de São Vicente zijn, de meest zuidwestelijke punt van Europa en in minder dan drie kwartier de andere kant op, zitten we al in Tavira, wat veelbelovend de bijnaam ‘het Venetië van Portugal’ draagt. Ideaal!

Omdat het vroeg in het voorjaar is en de temperatuur nogal wisselend, laten we de thermometer beslissen en beginnen we onze reis dichtbij de basis; het prachtige natuurpark Ria Formosa.

Wetlands

We zagen het al vanuit de lucht, de groene eilandjes en de blauwe lagunes. Op steenworp van het drukke vliegveld van Faro vind je letterlijk een oase van rust, waar je prachtige wandelingen kunt maken en de mooiste trekvogels kunt spotten. De zon besluit zich zelfs nog even te laten zien vandaag en dat met ook de typische vijgcactussen in bloei, zorgt voor schilderachtige tafereeltjes.

Lagos

De volgende dag kiezen we voor de combinatie stad en strand. ‘Het seizoen’ is toch nog niet begonnen dus rijden we, ondanks de vele waarschuwingen, eerst naar het historische Lagos. In de zomermaanden wordt dit door oude stadsmuren omgeven dorpje blijkbaar overspoeld door toeristen maar in de vroege voorjaarsmaanden zien we er enkel wat oude Portugezen keuvelend door de geplaveide straatjes kuieren en genieten we van de terrasjes, de bootjes in de haven, de vele charmante pleintjes en de fraaie kerkjes.

De gekleurde azujelos waar de gevels mee versierd zijn, zijn prachtig. Maar ook op straat vind je mooie zwart-wit mozaïeken die zo typerend zijn voor Portugal.

 

 

Ponte de Piedade

Vanuit Lagos loop je vervolgens langs de kliffen naar misschien wel het terecht ‘meest gefotografeerde plekje’ van Portugal, de Ponte de Piedade. Hier sta je dan ineens midden in de ansichtkaart waarmee het reisje Portugal begon…Het water helder blauw en rotsen die her en der trots met kop en schouders boven het water uitsteken. Als je af daalt tot aan het water niveau kun je met een bootje zelfs nog dichterbij komen. Wij kiezen voor iets meer afstand en vinden een heerlijk plekje op het terras bij O Camillo voor verse garnalen en een glaasje wijn en keren via Praia Dona Ana tevreden terug naar huis.

Voor geweldige streekgerechten en verse vis, met zicht op deze indrukwekkende baai schuif je daarna aan bij Restaurante O Camillo.

Tavira

Het Venetië van Portugal is wellicht iets teveel eer voor Tavira. Behalve de bogen brug over de rivier die de stad in twee verdeelt kan ik, hoe ik ook mijn best doe, weinig overeenkomsten vinden. Wat wel opvalt zijn de Moorse invloeden en de grote historie wat een bezoek aan Tavira al meer dan de moeite waard maakt. Wij stappen op een boot en vertrekken naar een ander pareltje van de Algarve: Praia Da Terra Estreita.

In tien minuten vaar je vanuit Tavira of Santa Luzia naar Praia da Terra Estreita, een paradijselijk wit strand vol schelpen dat enkel per boot bereikbaar is.

Saudade

Er zijn van die woorden die zo veelzeggend zijn, maar zich toch moeilijk laten vangen in een vertaling. Zo ook de Saudades van de Portugezen die het hartstochtelijk gebruiken om een verlangen te omschrijven. Een verlangen om weer ergens dichtbij te zijn, wat ver weg is. Een melancholie die wordt veroorzaakt door een mooie herrinnering.

Moeilijk uit te leggen dus die Saudades, maar ik denk nu we weer thuis zijn, ineens precies te begrijpen wat de Portugezen hiermee bedoelen…