El Clásico

Ik zit thuis op de bank, waar de spanning minstens zo te snijden is als op het veld. Met links van mij de jongste (10), fan van Barça en rechts van mij de middelste (11), fan van Real. Deze wedstrijd is geen grapje. Dat weet ik als moeder inmiddels als geen ander.

Een halve wedstrijd mogen ze van me kijken. Geen minuut langer. Het is gewoon te spannend om langer te kijken. Af en toe sus ik de verontwaardiging op links en soms die op rechts, relativeer ik beslissingen van de (partijdige) scheids en moet ik zelfs 1 keer tussenbeide komen wanneer mijn Real fan, volgens mijn Barça fan te uitbundig reageert na de 1-0 voorsprong. “Doe niet zo belachelijk overdreven!”, is het verwijt.

Het leven van een voetbalfan kent hoge hoogtes en diepe dalen….

De tweede helft is begonnen en de jongens liggen intussen netjes op bed. Ik kijk beneden verder naar dit prachtige Spaanse voetbal. Het is inmiddels 2-2, en al bijna half elf, als ik toch nog even de ‘last seen’ van beide check en zie dat mijn jonge Barça fan gewoon online is…

In één streep loop ik naar zijn kamer en zeg alleen maar: ‘Geef maar gauw hier’. Mijn Barça fan ligt volledig verstijfd, zonder adem te halen, net te doen alsof hij in een ontspannen diepe slaap is. Vol berouw geeft hij me na mijn herhaling zijn telefoon en mompelt alleen nog: ‘ik wilde de wedstrijd zoooo graag zien’.

Mijn Real fan daarentegen ligt weldegelijk in diepe slaap en komt in alle vroegte informeren naar de eindstand. Zoals te verwachten is hij verdrietig. Verdrietig, boos en teleurgesteld. Ik probeer het verlies te relativeren en vertel hem dat als hij er niet als fan, maar als voetballiefhebber naar kijkt, het wel echt een prachtgoal van Messi was. Dat als voetballiefhebber, elke goede voetbalactie grote waardering en respect verdient.

Ik weet dat hij luistert en alles opslaat, maar reageren doet hij niet. In plaats daarvan installeert hij zich achter de PC om de herhaling in detail te bekijken en checkt zijn telefoon. Van mijn Barça fan ontbreekt vooralsnog elk teken van leven…

‘En? Heeft Felix nog iets ge-appt in de groepsapp?’ Klasgenoot en zwevende Juventus fan Felix vindt namelijk niets heerlijker dan de ongekende loyaliteit van mijn Real fan steeds weer op scherp te zetten. En dat het liefst in een groepsapp.

‘Ja tuurlijk. Hij schrijft; ‘goed hè, die Messi?’, met zo’n smiley erbij’.

‘Misschien kun je schrijven, dat het inderdaad een prachtig goal was? Dan is hij gelijk uitgepraat’, opper ik. Mijn Real fan zegt niets maar denkt na.

Intussen maak ik het ontbijt, ruim ik de keuken op en informeer nog maar eens: ‘En? Wat heb je uiteindelijk teruggestuurd?’

‘Ik heb geappt dat, ondanks dat Real heeft verloren, het wel een super mooie wedstrijd was om naar te kijken…’

Goed zo, denk ik, terwijl ik hardop wil beginnen met een compliment, ‘…en dat ik nog wel bij hem terugkom als Juventus in de Champions League finale dik van Real verliest.’

‘Niet!’

‘Ja sorry hoor mam. Ik ben een voetbalFAN. Geen voetballiefhebber’, antwoordt hij me geïrriteerd. ‘De voeballiefhebber ligt boven nog te slapen…’